Το παραπάνω συμπέρασμα είναι αυταπόδεικτο όσο και εμφανές. Μα όταν η ίδια η κοινωνία αποσυντίθεται, πώς θα μπορούσε η παιδεία να ανθίζει; Η παιδεία είναι αυτή που μας κάνει άλλωστε – μαζί με τις άλλες ηθικές αξίες – όντα με ανθρώπινη υπόσταση. Κι όμως παρατήσαμε τις αξίες μας τις απαρνηθήκαμε και τέλος τις θυσιάσαμε στο βωμό της ελευθερίας, ή μήπως να πω καλύτερα στην ασυδοσία;
Θέλοντας να σπάσουμε τα δεσμά και να απελευθερωθούμε, καταφέραμε το εντελώς αντίθετο. Φτάσαμε στο άλλο άκρο και, δυστυχώς, καταντήσαμε δέσμιοι, όχι κανόνων αυτή τη φορά, αλλά των ίδιων των παθών μας, του κακού μας εαυτού. Έτσι βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός νέου Μεσαίωνα. Και ψάχνοντας τα αίτια που η νεολαία μας απεχθάνεται τη μάθηση, διαλέξαμε την εύκολη λύση:
Φταίνε οι ίδιοι οι νέοι λες και οι νέοι είναι κάτι ξένο, λες και δε μεγαλώνουν στην ίδια κοινωνία με μας, λες και δε μαθαίνουν τον τρόπο ζωής μας, λες και δεν τον μιμούνται, με ολέθριες συνέπειες, θα τολμούσα να πω. Βέβαια υπάρχουν και οι πιο ύπουλοι. Αυτοί που χαϊδεύουν τα αυτιά των νέων και ρίχνουν το φταίξιμο στη θρησκεία (αίτημα για απαγόρευση εικόνων και άλλων θρησκευτικών συμβόλων εντός των τάξεων), στην ιστορία, την οποία εξευτελίζουν και μειώνουν. Και, δυστυχώς, στο βωμό της προόδου, χάθηκε η αλήθεια.
Τη θυσιάσαμε για να γίνουμε αρεστοί.
Υποχώρηση στη υποχώρηση, χάσαμε σα χώρα την εθνική μας ταυτότητα. Προσπαθώντας να γίνουμε ευρωπαίοι, ξεχάσαμε να είμαστε Έλληνες, ξεχάσαμε ακόμα και το να είμαστε άνθρωποι. Μα από την άλλη, τί να πει κανείς για τα βιβλία; Δύσκολα, απρόσωπα, υπερμεγέθη, ασαφή. Σαν να είναι μηχανικά γραμμένα.
Ποίος ο σκοπός λοιπόν που η παιδεία μας υποβαθμίζεται;
Κάθε άλλο, παρά δυσνόητος είναι. Η εποχή της μαζοποίησης και της αλλοτρίωσης δεν ενδείκνυται για ανάδειξη και διαμόρφωση σπουδαίων προσωπικοτήτων. Κάθε άλλο παρά αφυπνισμένους μας θέλει η σημερινή κοινωνία. Τα παράθυρα των ειδήσεων έχουν γεμίσει από ειδήμονες της γνώσης. Όλοι όμως ξεχνούν κάτι: πριν αγαπήσεις τη γνώση πρέπει να γνωρίσεις την αγάπη.
Να κατανοήσεις τις ιδιαιτερότητες των μαθητών. Και η κατανόηση σημαίνει μεταμόρφωση, αλλαγή προς το καλύτερο. Μόνο έτσι θα καταφέρει ξανά η γνώση να αγαπηθεί από τους μαθητές, παύοντας να είναι πια αγγαρεία. Μόνο έτσι η κοινωνία μας θα αλλάξει ριζικά προς το καλύτερο. Μην περιμένουμε παθητικά όμως τα αγαθά να μας δοθούν. Ας αγωνιστούμε και ίσως το μέλλον να αρχίσει να διαγράφεται πιο φωτεινό γεμάτο ελπίδα.
Όλα είναι στα χέρια μας.
Εμμανουέλα Ααμέρ Μουλατσιώτη
Μαθήτρια Β’ Λυκείου
πηγή: http://gianniotis.blogspot.com/2010/04/blog-post_171.html
