Ο Πατήρ Παίσιος για τη νεολαία

ΑΠΛΑ,ΣΤΑΡΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.ΤΟΥΣ ΕΦΗΒΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ,ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΟΣΟ ΠΟΤΕ…
Ο Γεροντας Παισιος ειχε ενα μεγαλο καημο για την Ελλαδα και ειδικα για τους νεους της.Εβλεπε οτι αυτοι απομακρυνονται ολο και περισσοτερο απο την Εκκλησια,την Πατριδα και την Οικογενεια (εννοιες που στο ακουσμα τους προκαλουν…λιποθυμιες σε πολλους σημερα) και προσπαθουσε να τους συνετισει,νουθετωντας τους πατρικα και δινοντας μερικα στοιχεια γι’αυτα που προκειται να συμβουν στο μελλον.Οι διαλογοι του με τους προσκυνητες,κατατοπιστικοτατοι:

ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ:
-Γέροντα, συχνά λέτε ότι πάνε τα πάντα να διαλύσουν. Εννοείτε και… την παιδεία;
-Ναι, δεν βλέπετε τι γίνεται; Σχολεία είναι αυτά; Γλώσσα είναι αυτή που διδάσκουν σήμερα στα παιδιά; Ποια είναι η ιστορία μας; Αλλά και στην Θεολογία τι γίνεται; Έχει ένας άθεος πτυχίο της Θεολογίας και τον αφήνουν να διδάσκη θρησκευτικά. Δεν εξετάζουν όμως· θρησκευτικά διδάσκει ή αθεΐα; «Δεν μπορούμε, λένε, να τον βγάλουμε». Αν ένας φιλόλογος πάη να διδάξη μαθηματικά, θα τον αφήσουν;
-Και οι απεργίες, Γέροντα, τι κακό κάνουν! Ολόκληρο μήνα χωρίς μάθημα τα παιδιά, να γυρίζουν στους δρόμους!
-Εγώ λέω στους δασκάλους ποτέ να μην κάνουν απεργία, εκτός αν πάνε να καταργήσουν λ.χ. τα θρησκευτικά, την προσευχή ή να κατεβάσουν τον σταυρό από την σημαία κ.λπ. Τότε πρέπει να διαμαρτυρηθούν. Αλλιώς τι φταίνε τα παιδιά να χάνουν μαθήματα;
-Δηλαδή, Γέροντα, έτσι που έχει διαμορφωθή η παιδεία θα κάνη πολύ κακό.
-Τώρα θα σακατευτούν πολλά παιδιά, αλλά και ο Καλός Θεός θα κρίνη ανάλογα. Θα εξετάση σε τι κατάσταση θα ήταν, αν δεν τα επηρέαζαν και δεν τους έκαναν κακό. Όμως και εμείς χρειάζεται να κάνουμε πολλή προσευχή για τα καημένα τα παιδιά, ώστε να επέμβη ο Θεός να τα βοηθήση και να μη σακατευτούν, αλλά να είναι υγιέστατα πνευματικά και να αποκτήσουν αρετές.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΜΑΧΕΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ:
Μου λένε μερικοί άνδρες: «Δεν συμφωνώ με την γυναίκα μου -είμαστε αντίθετοι χαρακτήρες. Άλλος χαρακτήρας εκείνη, άλλος εγώ! Πώς κάνει τέτοια παράξενα πράγματα ό Θεός; Δεν θα μπορούσε να οικονομήσει μερικές καταστάσεις έτσι, ώστε να ταιριάζουν τα ανδρόγυνα, για να μπορούν να ζουν πνευματικά;». «Δεν καταλαβαίνετε, τους λέω, ότι μέσα στην διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται ή αρμονία του Θεού; Οι διαφορετικοί χαρακτήρες δημιουργούν αρμονία. Αλίμονο, αν ήσασταν ίδιοι χαρακτήρες! Σκεφθείτε τι θα γινόταν, αν λ.χ. και οι δύο θυμώνατε εύκολα: θα γκρεμίζατε το σπίτι. Η, αν και οι δύο ήσασταν ήπιοι χαρακτήρες, θα κοιμόσασταν όρθιοι!…».
Σε ένα ανδρόγυνο ξέρετε τι είπα; «Επειδή ταιριάζετε, γι’ αυτό δεν ταιριάζετε!». Είναι και οι δύο ευαίσθητοι. Αν συμβεί κάτι στο σπίτι, και οι δύο τα χάνουν και αρχίζουν: «Ωχ, τι πάθαμε!» ό ένας, «ωχ, τι πάθαμε!» ό άλλος. Ο ένας δηλαδή βοηθάει τον άλλον να απελπισθεί πιο πολύ. Δεν μπορεί να τον τόνωση λίγο «για στάσου, να του πει, δεν είναι και τόσο σοβαρό αυτό που μας συμβαίνει». Το έχω δει αυτό σε πολλά ανδρόγυνα.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ:
Και στην αγωγή των παιδιών, όταν οι σύζυγοι είναι διαφορετικοί χαρακτήρες, μπορούν περισσότερο να βοηθήσουν. Ο ένας κρατάει λίγο φρένο, ό άλλος λέει: «Άφησε τα παιδιά λίγο ελεύθερα». Αν τα στριμώξουν και οι δύο, θα χάσουν τα παιδιά τους. Και αν τα αφήσουν και οι δύο ελεύθερα, πάλι θα τα χάσουν. Ενώ έτσι βρίσκουν και τα παιδιά μία ισορροπία.
Θέλω να πω ότι όλα χρειάζονται. Φυσικά, δεν πρέπει να ξεπερνούν τα όρια, αλλά ό καθένας να βοηθάει τον άλλον με τον τρόπο του. Αν φας λ.χ. κάτι πολύ γλυκό, θέλεις να φας και κάτι που είναι λίγο αλμυρό…
-Γέροντα, όταν το παιδί δεν υπάκουη και αντιδρά, πώς πρέπει να φερθούν οι γονείς;
- Για να μην υπάκουη το παιδί και να φέρεται άσχημα, κάτι θα φταίει. Μπορεί να βλέπει άσχημες σκηνές ή να ακούει άσχημα λόγια μέσα στο σπίτι ή έξω από αυτό. Πάντως τα παιδιά στα πνευματικά θέματα τα βοηθούμε κυρίως με το παράδειγμα μας, όχι με το ζόρισμα. Περισσότερο μάλιστα τα βοηθάει ή μητέρα με το παράδειγμα της, με την υπακοή της και τον σεβασμό της προς τον σύζυγο.
Αν σε κάποιο θέμα έχει διαφορετική γνώμη από εκείνον, ποτέ να μην την εκφράζει μπροστά στα παιδιά, για να μην το εκμεταλλεύεται ο πονηρός. Ποτέ να μη χαλάει τον λογισμό των παιδιών για τον πατέρα. Ακόμη και αν φταίει ο πατέρας, να τον δικαιολογεί. Αν λ.χ. φερθεί άσχημα, να πει στα παιδιά: «ο μπαμπάς είναι κουρασμένος, γιατί ξενύχτησε, για να τελειώσει μια επείγουσα δουλειά. Και αυτό για σας το κάνει».
Πολλοί γονείς μαλώνουν μπροστά στα παιδιά και τους δίνουν άσχημα μαθήματα. Τα καημένα τα παιδιά θλίβονται. Αρχίζουν μετά οι γονείς, για να τα παρηγορήσουν, να τους κάνουν όλα τα χατίρια. Πηγαίνει ο πατέρας και καλοπιάνει το παιδί: «τι θέλεις, χρυσό μου, να σου πάρω;». Πηγαίνει και ή μάνα, το καλοπιάνει κι εκείνη και τελικά τα παιδιά μεγαλώνουν με νάζια και καμώματα και υστέρα, αν δεν μπορούν οι γονείς να τους δώσουν ότι τους ζητούν, τους απειλούν ότι θα αυτοκτονήσουν…”.
Διαβάστε περισσότερα εδώ: http://www.rel.gr/index.php?rpage=paisios&rpage2
http://hellas-orthodoxy.blogspot.com/2009/01/blog-post_16.html

http://vatopaidi.wordpress.com/2009/01/17/p-paisios-neolaia/

Βίντεο με τα πρόσωπα του 1821

Σημείωση.

Δεν μπορώ να επεξεργαστώ το προηγούμενο θέμα και να το βάλω. Όποιος μπορεί ας το κάνει.

Βίντεο με τα πρόσωπα του 1821

Βίντεο για την σχολική γιορτή της 25ης Μαρτίου, διάρκειας 3,5 λεπτών που παρουσιάζει πρόσωπα της επανάστασης του 1821 με μουσική υπόκρουση. (Για να κατεβάσετε το βίντεο: Δεξί κλικ στο τίτλο & "Αποθήκευση προορισμού ως..")

κατεβάστε από εδώ:
http://www.paterikoslogos.com/avraam/1821.wmv

Για να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε την εφηβεία των παιδιών μας

Η κ. Χάρη Δημητρακούδη, παιδαγωγός και Θεολόγος, ήταν η καλεσμένη της Σχολής Γονέων – Ανοιχτού Πανεπιστημίου Κατερίνης τη Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010, η οποία μίλησε στο Πνευματικό κέντρο με το πολύ ενδιαφέρον θέμα: « Για να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε την εφηβεία των παιδιών μας».

Η κ. Δημητρακούδη με τις πολύπλευρες γνώσεις της, τις πολλές εμπειρίες της και την άνεση του λόγου της καθήλωσε το πολυπληθές ακροατήριό της λέγοντας μεταξύ άλλων και τα εξής:

Όσοι έχουν μικρά παιδιά πρέπει να ετοιμάζονται για την εφηβεία των παιδιών τους. Αρκετοί γονείς δυστυχώς δεν το κάνουν και μπαίνουν στη θύελλα της εφηβείας των παιδιών τους απροετοίμαστοι και βιώνουν απρόσμενες συνέπειες.

Αλλά ας μιλήσουμε για μερικά πράγματα, αν και το θέμα είναι τεράστιο, πλούσιο και πολυεπίπεδο. Ας γαληνέψουμε όλοι για λίγο και ας κουβεντιάσουμε. Κι αυτό για να ενθαρρυνθούμε και να πιστέψουμε ότι μπορούμε με την προσπάθειά μας να τα καταφέρουμε.

Τα πρώτα σημάδια της εφηβείας είναι βέβαιο μας τρομάζουν. Είναι μια περίοδος της εξέλιξης του ανθρώπου αρκετά ταραχώδης. Χρονολογικά προσδιορίζεται από τα 11 χρόνια και μέχρι τα 18 σύμφωνα με την κλασική εξελικτική ψυχολογία, αλλά το τέλος της διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Σε κάποιους ίσως δεν τελειώνει ποτέ! Τα κορίτσια μπαίνουν στην περίοδο αυτή της ζωής τους πιο γρήγορα απ’ ότι τα’ αγόρια.

Την εφηβεία πρέπει να την περνά κανείς στην κανονική χρονολογική περίοδο. Αλλά δυστυχώς αυτό πολλές φορές δεν ισχύει. Ένα χαρακτηριστικό των κοριτσιών στην εφηβεία είναι, ότι συχνά κλαίνε χωρίς λόγο για μας τους μεγάλους. Αυτό συμβαίνει , γιατί αισθάνονται κάτι ν’ αλλάζει μέσα τους. Βέβαια κάθε παιδί είναι μοναδικό. Δεν αντιδρούν όλα με τον ίδιο τρόπο. Κάποια έχουν πιο ήρεμη εφηβεία, κάποια όμως τη ζουν περισσότερο έντονα. Όλα όμως πρέπει να την περάσουν με το μικρότερο δυνατό ψυχικό κόστος. Είναι απαραίτητο να την περάσουμε γιατί από παιδιά γινόμαστε ενήλικες. Τώρα κόβεται ο πνευματικός και ψυχικός ομφάλιος λώρος από την προηγούμενη περίοδο ανάπτυξης μας και έχουμε ως στόχο να γίνουμε ολοκληρωμένοι και ευτυχισμένοι ενήλικες.

Έτσι ο έφηβος από ένα μικρό και γλυκό αγοράκι γίνεται ο νεαρός, που δεν ξέρεις τι ακριβώς είναι: Είναι παιδί, νέος ενήλικας; Τώρα γίνεται η συνειδητοποίηση του εγώ του και ψάχνει να βρει ποιος είναι, από πού έρχεται, ποιος ο σκοπός της ζωής του. Είναι ένας επαναστάτης αλλά με αιτία. Είναι απόλυτοι και αυστηροί κριτές. Νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα και τα θέλουν όλα. Γίνονται σκληροί και καυστικοί με τους γονείς τους. Όχι ότι δεν τους αγαπάνε, όχι ότι τους απορρίπτουν, αλλά θέλουν το διαχωρισμό τους και την ανεξαρτητοποίησή τους απ’ αυτούς. Πάντως όλα αυτά δεν πρέπει να μας παραξενεύουν. Θα πρέπει να μας ευχαριστούν και να προετοιμαζόμαστε και εμείς, αλλά να προετοιμάζουμε και τα παιδιά μας , τα οποία έχουν μπροστά τους ένα μεγάλο αγώνα να δώσουν.

Οι έφηβοι αισθάνονται ανασφάλεια, είναι αλλοπρόσαλλοι, νιώθουν μεγάλες ενοχές από την αλλαγή των χαρακτηριστικών τους. Αλλάζει ο τρόπος συμπεριφοράς τους. Αλλάζει η εξωτερική τους εμφάνιση(σπυράκια, σχετική παχυσαρκία κ.λ.π.).Ζουν σε μεγάλες αντιφάσεις. Δεν έχουν πολλές φορές διαύγεια πνεύματος. Είναι σχεδόν μονίμως μεθυσμένοι με την ευφροσύνη της ζωής. Δεν έχουν την αίσθηση του κινδύνου. Αναζητούν το νόημα της ζωής και θέλουν να ακυρώσουν και τους ίδιους τους γονείς τους. Αμφισβητούν ακόμα και τη σχέση τους με το Θεό. Θέλουν να χτίσουν μόνοι τους τη σχέση αυτή με το θείο κάτω από τις δικές τους προυποθέσεις. Όμως ενώ απορρίπτουν τους γονείς , τους θέλουν κοντά τους και επιζητούν τη βοήθειά τους.

Ο έφηβος θέλει να τον αγαπούν, να τον εκτιμούν και να τον υπολογίζουν. Γι αυτό χρειάζεται να τους αντιμετωπίζουμε με σεβασμό κατανόηση και χωρίς ειρωνεία. Θέλουν τη βοήθειά μας να βρούν το δρόμο τους. Δεν πρέπει να συμφωνούμε πάντα μαζί τους. Η γνώμη μας πρέπει να εκφράζεται με ηρεμία, να είναι σταθερή, αλλά χωρίς να τους απορρίπτουμε, χωρίς να τους εξευτελίζουμε, χωρίς να θέλουμε να επιβάλουμε τα θέλω μας

και κυρίως να μη κλείνουμε την πόρτα μας κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Οι έφηβοι ενοχλούνται αφάνταστα όταν παρακολουθούμε την προσωπική τους ζωή. Γι αυτό τους εμπιστευόμαστε και τους βοηθούμε. Αποφεύγουμε όσο μπορούμε τις συγκρούσεις μαζί τους. Κρατούμε ανοιχτά τα κανάλια της επικοινωνίας. Παραμένουμε όμως σταθεροί στις απόψεις μας. Αποφεύγουμε τη συνεχή κριτική μας προς αυτούς, γιατί θα μας επιστραφεί με τον χειρότερο δυνατό τρόπο και τους εκφράζουμε την αγάπη μας σιωπηλά. Σαν να τους λέμε:Είμαι εδώ, έτοιμος να σε βοηθήσω, όταν το χρειαστείς.

Οι έφηβοι δεν επιθυμούν ακόμα την υπερπροστασία. Τέλος, σας παροτρύνω, να χαιρόμαστε που τα παιδιά μας είναι γερά , έφτασαν στην περίοδο της εφηβείας και δίνουν τον αγώνα τους, που είναι καθοριστικός για την ενήλικη ζωή τους.

Μετά το τέλος της ομιλίας ακολούθησε εκτεταμένη συζήτηση και το ακροατήριο αποχώρισε εμφανώς ικανοποιημένο από την εμπειρία, που έζησε για δύο περίπου ώρες

http://www.sgk1989.eu/index.php?option=com_content&view=article&id=101:22022010-&catid=41:-20092010&Itemid=66

Κατεβάστε το βίντεο:
http://www.ianos.net/ftp/Avraam/Xari_Dimitrakoudi_xvid.avi

Ὁ παλιός, ὁ λησμονημένος δάσκαλος

Τοῦ Δημήτρη Νατσιοῦ

Ἀποχωροῦν κάποιοι παλιοὶ δάσκαλοι – πρωτοβάθμιας ἢ δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης, δὲν ἔχει σημασία – καὶ ὀρθῶς διοργανώνονται τιμητικὲς ἐκδηλώσεις, γιὰ νὰ βραβευτοῦν κυρίως τὸ ἦθος καὶ ἡ συνέπειά τους. Ἀνήκουν στὴν γενιὰ ἐκείνων τῶν δασκάλων ποὺ ἔζησαν τὴν ἑξαήμερη διδασκαλία, τὴν ἀπογευματινὴ βάρδια, τὸ ὑποχρεωτικὸ κουστούμι, τὸν ἐκκλησιασμό, τὸν αὐστηρὸ ἔλεγχο ἑνὸς συνήθως βλοσυροῦ ἐπιθεωρητῆ, τὴν αὐταρχικότητ α τῶν προϊσταμένων.
Οἱ παλιοὶ δάσκαλοι, συνταξιοῦχοι πιά, κρατοῦσαν στὸ ἕνα χέρι τὸ Εὐαγγέλιο καὶ στὸ ἄλλο τὸν Ὅμηρο, μιλοῦσαν στοὺς μαθητές τους γιὰ γλῶσσα, πατρίδα καὶ πίστη, ἔβλεπαν τὸν ἑαυτὸ τους θεματοφύλακα τῆς ἑλληνικῆς παράδοσης, ἀπὸ τὸν τρωικὸ πόλεμο καὶ τὸν Νικηφόρο Φωκὰ ἕως τὸν Καραϊσκάκη.
Ὁ δάσκαλος αὐτὸς δὲν γνώριζε πολλὰ πράγματα ἀπὸ τὸ τί γινότανε ἔξω ἀπὸ τὰ σύνορα τοῦ Ἔθνους, οὔτε ξένες γλῶσσες καὶ ὑπολογιστές, κατεῖχε ὅμως τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ καὶ τὴν ἐθνική μας ἱστορία καὶ μετέδιδε τὴ φλόγα τῆς ψυχῆς του, πολλὲς φορὲς μὲ πολλὴ ρητορική, ἀλλὰ πάντοτε μὲ ἐντιμότητα, φιλότιμο καὶ εὐθύνη.
Τὸν τύπο αὐτὸ τοῦ Ἕλληνα λογίου καὶ δασκάλου, τὸν εἰρωνεύτηκε, τὸν πολέμησε καὶ τὸν κλόνισε στὴν ψυχὴ τοῦ Ἔθνους ἡ λεγόμενη προοδευτικὴ διανόησις. Μὲ τὶς ἀπανωτὲς ἐκπαιδευτικὲς μεταρρυθμίσεις, ἀναπτερώσεις, ἀναγεννήσεις, ὁ παλιὸς ἐκεῖνος δάσκαλος, ἔφυγε λοιδωρημένος καὶ συκοφαντημένος, γιατὶ δῆθεν ἐκπροσωποῦσε τὸ πνεῦμα μιᾶς συντηρητικῆς ἐποχῆς.
Ἔφυγε καὶ στὴ θέση του ξεφύτρωσε ἕνας νέου τύπου δασκάλος. Ὁ νέος κοπῆς δάσκαλος ἀπολαμβάνει πρωτοφανῆ προνόμια καὶ εὐκολύνσεις. Διδάσκει 15 ἕως 20 ὧρες τὴν ἑβδομάδα. Ἂν θέλει μπορεῖ καὶ νὰ μὴν διδάσκει. Καὶ πάλι δάσκαλος καὶ καθηγητὴς λέγεται. Δὲν ἐλέγχεται ἀπὸ κανέναν,γιατὶ ἔτσι θὰ παραβιαστοῦν τὰ κεκτημένα του. Τὸν μπουκώνουν μὲ νέες ἐκπαιδευτικὲς μεθόδους, τοῦ φορτώνουν καινούργια ἀναλυτικὰ προγράμματα, τοῦ ἀλλάζουν βιβλία καὶ στὸ τέλος τὰ βαριέται ὅλα, βαριέται καὶ τὸν ἑαυτό του καὶ γιὰ νὰ γλιτώσει γίνεται συνδικαλιστής. Καὶ πάλι δάσκαλος λέγεται.

Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση

Στὴν ἐπικαιρότητα καὶ πάλι βρίσκεται τὸ ζήτημα τῆς Ἐκπαιδευτικῆς Μεταρρυθμίσεως. Ἂν καὶ γιὰ πολλοὺς θεωρεῖται ὡς ἕνα ἁπλὸ σύνθημα ἢ πυροτέχνημα, ἔχουμε λόγους νὰ ἐλπίζουμε ὅτι ἡ παρουσία τοῦ καθηγητοῦ καὶ πρώην Πρυτάνεως τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Γεωργίου Μπαμπινιώτη ὡς Προέδρου τῆς σχετικῆς Ἐπιτροπῆς θὰ βοηθήσει ὥστε νὰ ἔχουμε χρήσιμα ἀποτελέσματα. Μὲ τὴν εὐκαιρία αὐτὴ ἂς ἐκφράσουμε ὁρισμένες σκέψεις ἀγωνίας καὶ προβληματισμοῦ γιὰ τὸ μεγάλο αὐτὸ πρόβλημα τῆς ἀγωγῆς καὶ τῆς εὐρυτέρας μορφώσεως τῶν νέων μας.
Π ρ ῶ τ ο ν .
Κάθε προσπάθεια ἐκπαιδευτικῆς μεταρρυθμίσεως πρέπει νὰ ἐκκινεῖ ἀπὸ τὴν παραδοχὴ ὅτι στὸ σχολεῖο δὲν στέλνουμε τὰ παιδιὰ μόνον γιὰ νὰ μάθουν πληροφορίες καὶ νὰ ἀποκτήσουν ἕναν ὄγκο γνώσεων, ἀλλὰ παραλλήλως, θὰ ἔλεγα πρωτίστως, γιὰ νὰ διαμορφώσουν χαρακτήρα.
Σχολεῖο ποὺ δὲν διαπλάθει ἦθος δὲν εἶναι σχολεῖο, ἀλλὰ ἐργοστάσιο κατασκευῆς ρομπότ. Καὶ οἱ στρατηγοὶ τοῦ Χίτλερ εἶχαν γνώσεις, ἤξεραν μάλιστα ἀπὸ στήθους πολλοὺς στίχους τοῦ Ὁμήρου καὶ τῶν Ἀρχαίων Κλασικῶν. Δὲν εἶχαν, ὅμως, ἦθος καὶ ἀνθρωπιά. Μετὰ τὴν ἀπαγγελία στίχων καὶ τὴν ἀκρόαση κλασικῆς μουσικῆς πήγαιναν καὶ ἐκτελοῦσαν χιλιάδες Ἕλληνες στὸ Δίστομο, στὰ Καλάβρυτα, στὴν Κάνδανο τῆς Κρήτης κ.ἀ. Ἡ μεταρρύθμιση δὲν πρέπει νὰ ἀπομακρύνει τὰ παιδιά μας ἀπὸ μαθήματα ἠθοπλαστικὰ ὅπως εἶναι ἡ Ἱστορία, ἡ Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ Ἀγωγὴ καὶ ἄλλα. Μόρφωση σημαίνει διαμόρφωση χαρακτήρων. Εἰδικὰ δὲ στὴν ἐποχή μας, μὲ τὴν ἐπίδραση πολλῶν ἀρνητικῶν προτύπων, ὀ δάσκαλος μαζὶ μὲ τὸν γονέα ἔχουν τὴν εὐθύνη νὰ διαμορφώσουν ὁλοκληρωμένους χαρακτῆρες καὶ ὑπεύθυνους δημοκρατικοὺς πολίτες.

Δεύτερον.
Θεωρῶ λανθασμένη τὴν πρόταση ποὺ ἀκούεται ἀπὸ ὁρισμένα χείλη, ὅτι δηλαδὴ εἶναι
ἀνάγκη νὰ μειώνουμε συνεχῶς τὴν ὕλη. Ἡ πρόταση ἀναφέρεται κυρίως στὸ Λύκειο καὶ στὴν προετοιμασία τῶν μαθητῶν γιὰ τὴν εἰσαγωγὴ στὰ Α.Ε.Ι. Ἂν ἰσχύσει, ὅμως, θὰ συμπαρασύρει καὶ ἄλλες βαθμίδες τῆς ἐκπαιδεύσεως. Φυσικὰ δὲν διαφωνοῦμε νὰ γίνει κάποια ἀφαίρεση ἐπουσιωδῶν κεφαλαίων. Ὅμως, ὡς θέμα ἀρχῆς, ἡ λιγότερη προσπάθεια, ἡ ἥσσων προσπάθεια ποὺ ἔλεγαν οἱ παλαιότεροι, ὄχι μόνο δὲν βοηθεῖ, ἀλλὰ βλάπτει τοὺς νέους. Μόνον ἂν κοπιάσεις θὰ πετύχεις στὴ ζωή σου.
Ἂν τοὺς συνηθίσουμε ἀπὸ τὰ πρῶτα βήματα στὴν φιλοσοφία τῆς ὅλο καὶ λιγότερης προσπάθειας τοὺς ἐθίζουμε στὴ χαλάρωση καὶ στὴν ὀκνηρία.
Ὅσοι δώσαμε εἰσαγωγικὲς ἐξετάσεις πρὸ τριῶν –περίπου– δεκαετιῶν θυμόμαστε ὅτι ἡ ὕλη τῆς Ἱστορίας γιὰ τὴ Νομική, τὴ Φιλοσοφικὴ καὶ τὴ Θεολογικὴ Σχολὴ ξεκινοῦσε ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους Αἰγυπτίους καὶ ἔφθανε μέχρι τὸν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κι ὅμως γενιὲς ἑλληνοπαίδων μπήκαμε στὰ Πανεπιστήμια μὲ αὐτὴ τὴ μεγάλη ὕλη καὶ δὲν πάθαμε τίποτε, οὔτε βαρυγκομήσαμε. Σήμερα ἡ ὕλη τοῦ μαθήματος περιορίζεται σὲ 100 σελίδες καὶ πάλι γίνεται συζήτηση γιὰ μείωση! Τὸ οὐσιαστικὸ δὲ ἐρώτημα εἶναι:
Πόσο καλά μάθαμε ἐμεῖς οἱ παλαιότεροι τὴν Ἱστορία καὶ πόσο οἱ σύγχρονοι νέοι μας; Ἐδῶ παίζουν ρόλο καὶ τὰ βιβλία. Πολλὰ ἀπὸ τὰ σημερινὰ ἐγχειρίδια Ἱστορίας στεροῦν τὰ παιδιά μας ἀπὸ τὴν γλαφυρὴ ἀφήγηση, ἀπὸ τὴν προβολὴ ἡρωικῶν προτύπων, ἀπὸ τὸν ἐνθιουσιασμὸ καὶ τὴ συγκίνηση τῶν ἐνδόξων στιγμῶν.
Περιορίζονται στὴν προβολὴ οἰκονομικῶν στοιχείων καὶ στὴν παράθεση ἀναλύσεων μὲ βάση τὸν ὑλιστικὸ μονισμό. Ἂν διδάσκεις στὰ παιδιὰ ὅτι στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ὑπάρχουν μόνον τὰ ὑλικὰ κίνητρα καὶ δὲν προβάλλεις τὴν αὐτοθυσία καὶ τὴ γεναιότητα, τότε διαμορφώνεις νέους καὶ
νέες μὲ ψυχολογικὰ προβλήματα. Χωρὶς ἐλπίδα, χωρὶς ἰδανικά.

Τρίτον.
Διάφορες καινοτομίες ποὺ προτείνονται δὲν εἶναι ἐκ προοιμίου ἀπορριπτέες, ἀλλὰ πρέπει προηγουμένως νὰ μελετηθοῦν, νὰ γίνουν ἀντικείμενο πειραματισμοῦ καὶ νὰ ἀξιολογηθοῦν. Πάντως πειραματισμοί, ὅπως ἡ εἰσαγωγὴ τῆς Σεξουαλικῆς Ἀγωγῆς ἀπὸ τὴ Α΄ Δημοτικοῦ μὲ βρίσκουν ἀντίθετο καὶ νομίζω ὅτι ἐκφράζω τὴ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν γονέων τῆς πατρίδος μας. Βεβαίως πρέπει, ὅταν ὑπάρχει ἡ σχετικὴ ψυχοσωματικὴ ὡρίμανση ἀγοριῶν καὶ κοριτσιῶν, νὰ λέγονται ὁρισμένα πράγματα γιὰ τὸ θεῖο δῶρο τῆς ἀνθρώπινης ἀναπαραγωγῆς. Ὄχι, ὅμως, στὴν Α΄καί Β΄ Δημοτικοῦ.
Εἶναι παιδαγωγικὰ ἐπικίνδυνο καὶ δὲν ἀποκλείεται νὰ προσβληθεῖ καὶ δικαστικῶς. Βάσει καὶ τῶν εὐρωπαϊκῶν διατάξεων περὶ Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων κάθε γονεὺς ἔχει δικαίωμα νὰ παρέχει ἐκπαίδευση στὸ παιδί του συμφώνως πρὸς τὶς θρησκευτικὲς καὶ φιλοσοφικές του πεποιθήσεις. Εἶναι προφανὲς ὅτι μία τέτοια ἀντιπαιδαγωγικὴ μεθόδευση προσκρούει στἰς ἠθικὲς καὶ παιδαγωγικὲς ἀντιλήψεις μεγάλης μερίδος γονέων μὲ Ὀρθόδοξες Χριστιανικὲς ἀρχές. Γιατί, λοιπόν, τέτοια βιασύνη ἀπὸ τοὺς ἁρμοδίους;
Τέταρτον. Εἶναι σεβαστὸ τὸ αἴτημα νὰ ἀρχίσει ἡ συζήτηση ἀπὸ τὸ μεγάλο οἰκογενειακὸ ἄγχος ποὺ λέγεται «Πανελλήνιες ἐξετάσεις» καὶ γενικότερα πρόσβαση τῶν νέων στὴν Τριτοβάθμια κπαίδευση. Ἂς μὴ λησμονεῖται, ὅμως, ὅτι οἱ ρίζες τῶν προβλημάτων βρίσκονται στὸ Δημοτικὸ Σχολεῖο. Τὸ ὅτι ἔχουμε σήμερα φοιτητὲς ποὺ δὲν γνωρίζουν ὀρθογραφία καὶ σύνταξη δὲν ὀφείλεται στὸ φόρτο μελέτης τοῦ Λυκείου. Ὀφείλεται στὴν ὑποβάθμιση τοῦ γλωσσικοῦ μαθήματος σὲ ὅλες τὶς κατώτερες βαθμίδες. Ὀφείλεται στὴν οὐσιαστικὴ κατάργηση τῆς Ἐκθέσεως Ἰδεῶν καὶ στὸν ἐξοβελισμὸ τῶν καλῶν Ἑλλήνων λογοτεχνῶν ἀπὸ τὰ διδακτικὰ βιβλία. Μία οὐσιαστικὴ μεταρρύθμιση θὰ ἦταν νὰ ἀρχίσει ἡ διδασκαλία τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν ἀπὸ τὴν Ε΄ Δημοτικοῦ μὲ εὐχάριστο τρόπο, π.χ. μέσα ἀπὸ τὰ Θρησκευτικὰ μὲ τὴ βοήθεια ὁρισμένων προσευχῶν. Πρόσφατα πειράματα ψυχολογικῶν ἐγαστηρίων στὴ χώρα μας ἔχουν ἀποδείξει ὅτι τὰ Ἀρχαῖα καὶ τὸ πολυτονικὸ βελτιώνουν τὶς ἐγκεφαλικὲς καὶ ὀπτικοαντιληπτικὲς ἱκανότητες τῶν μαθητῶν τοῦ Δημοτικοῦ. Ἱκανότητες, οἱ ὁποῖες θὰ χρησιμοποιηθοῦν ἀργότερα ἀπὸ τὸ παιδὶ σὲ ὅλα τὰ
μαθήματα π.χ. Μαθηματικὰ καὶ ὄχι μόνο στὸ γλωσσικὸ μάθημα. Ἂς δώσουμε αὐτὴ τὴν εὐκαιρία στὰ παιδιά μας. Ἂν θέλουμε νά κάνουμε βήματα πρὸς τὰ ἐμπρὸς καὶ ὄχι πρὸς τὰ πίσω.
Ἐφέτος τιμοῦμε τὰ 200 χρόνια ἀπὸ τὴν κοίμηση τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἂς ἀναρωτηθοῦμε, πῶς ἔμαθε ἄριστα ὅλες τὶς μορφὲς τῆς ἑνιαίας ἑλληνικῆς γλώσσας; Πῶς μποροῦσε νὰ χρησιμοποιεῖ καὶ τὴν ὁμηρικὴ καὶ τὴν ἀττικὴ καὶ τὴ νεοελληνικὴ μορφὴ τῆς γλώσσας μας; Πῶς κατόρθωναν τὰ ἑλληνόπουλα τοῦ 18ου αἰῶνος ὑπὸ συνθῆκες δουλείας νὰ ἔχουν ουσιαστικὴ ἑλληνικὴ παιδεία, ἐνῷ σήμερα παρατηροῦμε τέτοια γλωσσικὴ ἔνδεια; Ἀντὶ νὰ ζηλεύουμε τὸ φινλανδικὸ ἐκπαιδευτικὸ πρότυπο μήπως πρέπει νὰ μεταφέρουμε στὶς σύγχρονες ἀνάγκες τὸ δοκιμασμένο ἑλληνορθόδοξο πρότυπο Παιδείας;

Κωνσταντίνος Χολέβας

Αποχριστιανοποίηση των σχολείων στην Ελλάδα. Γιατί η κατ’οίκον εκπαίδευση είναι αναγκαία στην Ελλάδα σήμερα;

Γιατί η κατ’οίκον εκπαίδευση είναι αναγκαία στην Ελλάδα σήμερα;
κατεβάστε την παρουσίαση από εδώ:
http://www.paterikoslogos.com/avraam/katoikon_ekpaideusi.ppt

1. Αποχριστιανοποίηση των σχολείων στην Ελλάδα

Εισαγωγή σεξουαλικής αγωγής στο Δημοτικό Σχολείο.
Κατάργηση ή μετατροπή του μαθήματος των Θρησκευτικών σε Θρησκειολογία
Αφαίρεση των εικόνων και των Χριστιανικών συμβόλων.
Κατάργηση του εκκλησιασμού και της προσευχής.

2. Κρατική εκπαίδευση στα χερια των Αντίχριστων

Το κράτος έχει το μονοπώλιο της εκπαίδευσης.
Παραβιάζεται το δικαίωμα των γονιών στην εκπαίδευση των παιδιών τους. Οι
γονείς είναι απλώς θεατές, στερούμενοι οποιουδήποτε ελέγχου στη μόρφωση των
παιδιών τους.
Το κράτος επηρεάζει ενεργά τη διαμόρφωση της συνειδήσεως, του ήθους και της
συμπεριφοράς των χριστιανών – απορρίπτοντας την χριστιανική εκπαίδευση στο
σπίτι.

3. Κρατικά σχολεία ≠ εκπαίδευση

Παύει να είναι τόπος πρόσκτησης γνώσεων και καλλιεργείται η αγραμματοσύνη:
Μείωση έως εξαφάνιση των Αρχαίων Ελληνικών
Αύξηση των ξένων γλωσσών και εφαρμογή τους από την γ’ δημοτικού
χυδαιοποίηση της ελληνικής γλώσσας
κείμενα άνευ ποιοτικού περιεχομένου
μείωση έως εξάλειψη εθνικής λογοτεχνίας και ποίησης
πρόχειρη και ασυνάρτητη συγγραφή πολλών βιβλίων

4. Από τόπος μάθησης έγιναν αναμορφωτήριο του «νέου ανθρώπου»

Καθίσταται κέντρο αφελληνισμού – αφιλοπατρίας:
παραποίηση ή απόκρυψη της ιστορικής αλήθειας
παράλυση εθνικής συνείδησης
απουσία δημοτικής ποίησης που αναζωπυρώνει την ελληνική συνείδηση

Προωθείται η αθεϊα και η μαγεία
βιβλία Δημοτικού και Γυμνασίου

Εξυμνείται η παιδεραστία και η μαστροπεία
βιβλία Α’ και Β’ Γυμνασίου

Δεν αποτελεί πια θεματοφύλακα αξιών αλλά επιταχυντή της πνευματικής χρεωκοπίας
προωθεί νέο μοντέλο ζωής, απόκλιση από την παραδοσιακή ελληνική οικογένεια
β΄τεύχος της γλώσσας της ΣΤ’ Δημοτικού